pora roku

См. также в других словарях:

• pora — ż IV, CMs. porze; lm D. pór 1. «okres, w którym coś się dzieje lub coś jest wykonywane; czas trwania czegoś» Pora wiosenna, zimowa. Pora wieczorna, ranna, popołudniowa. Wczesna, późna pora. Pora obiadowa. Pora godowa, lęgowa. Pora obiadu, kolacji …   Słownik języka polskiego

• lato — n III, Ms. lecie; lm D. lat 1. «najcieplejsza pora roku, trwająca na naszej półkuli od 24 czerwca do 23 września; okres upałów» Gorące, skwarne, upalne, chłodne, deszczowe lato. Wyjechać na lato. Wynająć pokój na lato. W lecie a. latem dni są… …   Słownik języka polskiego

• sezon — m IV, D. u, Ms. sezonnie; lm M. y 1. «pora roku» Sezon letni. Sezon jesienno zimowy. 2. «okres, w ciągu którego urzeczywistnia się jakaś działalność; dogodny, odpowiedni do czegoś okres w obrębie roku» Sezon koncertowy, operowy, teatralny. Sezon… …   Słownik języka polskiego

• deszczowy — przym. od deszcz Chmury, opady deszczowe. Deszczowy dzień. ∆ Woda deszczowa «woda pochodząca z opadów deszczowych, zawierająca bardzo mało soli mineralnych, wybitnie miękka; deszczówka» ∆ meteor. Pora deszczowa «w strefie międzyzwrotnikowej pora… …   Słownik języka polskiego

• jesień — ż V, DCMs. jesieńeni; lm M. jesieńenie, D. jesieńeni «pora roku między latem a zimą trwająca u nas od września do listopada, a według kalendarza na półkuli płn. Ziemi od jesiennego zrównania dnia z nocą 23 września do zimowego przesilenia 22… …   Słownik języka polskiego

• kanikuła — ż IV, CMs. kanikułaule 1. lm D. kanikułauł «u starożytnych Rzymian: pora roku, w której Słońce znajduje się w gwiazdozbiorze Psa (od 22 czerwca do 23 sierpnia)» 2. zwykle blm, książk. «okres upałów letnich; upały» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• sezonowy — sezonowywi «właściwy jakiemuś sezonowi, stosowany w sezonie, związany z określoną porą roku; pracujący w sezonie» Owoce, warzywa sezonowe. Prace, roboty sezonowe. Sezonowe wędrówki ptaków, zwierząt. Pracownicy, robotnicy sezonowi …   Słownik języka polskiego

• wiosna — ż IV, CMs. wiośnie; lm D. wiosnasen 1. «pora roku między zimą a latem, według kalendarza trwająca od równonocy wiosennej do przesilenia letniego (na półkuli północnej od 21 marca do 23 czerwca)» Chłodna, ciepła, pogodna, zimna wiosna. Wczesna,… …   Słownik języka polskiego

• zima — ż IV, CMs. zimamie; lm D. zim «najzimniejsza pora roku między jesienią a wiosną, trwająca według kalendarza na półkuli płn. Ziemi od zimowego przesilenia 22 grudnia do równonocy wiosennej 21 marca» Ciężka, długa, mroźna, ostra, surowa, śnieżna… …   Słownik języka polskiego

• lato — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. lecie {{/stl 8}}{{stl 7}} najcieplejsza pora roku, zaczynająca się dniem przesilenia letniego i trwająca do dnia równonocy jesiennej; na półkuli północnej od 24 VI do 23 IX : {{/stl 7}}{{stl 10}}Upalne, słoneczne …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• sezon — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. sezonnie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pora roku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Sezon zimowy. Sezon letni. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień